Qarakesek

Сағыныш

Келдім өзіңе тағы, қолымда гүлім бар,
Гүлімді алып.
Келдім өзіңе тағы, сенде күнім бар,
Түнім бар.
Тастадым сені жүрегімнің ең төріне,
Ең төріне, ең түбіне.
Тастадым жүрегімнің түбіне.
Ең түбіне...
Ең түбіне...
Өртеуде өзегімді өткеннің жалыны, шын,
Біздерді екі бөлді өмірдің ағыны, шын.
Өзіңнің бағың үшін мен сені жібергенмін,
Есіме тағы түстің, сарғайған сағынышым
Есімде бәрі, болғандай кеше ғана,
Өткеннен өкінішпен әр күні есеп алам.
Өшеді адам, оралса өткеніне,
Ал менің өткен күнім - біз жүрген көше маған.
Келемін аралаумен көңілсіз бос қаланы,
Мидан өшер емес біз құрған жоспар әлі.
Қарауда сағынышпен тербеліп әткеншектер,
Біз жүрген саябақтар, бәрі де бос қалады.
Сырласар жан жоқ, мұңымды шығаратын,
Жаратқан жалғыз Құдай жанымды ұға алатын.
Жасаған дұға, бәлкім, әлі де қабыл емес,
Сонда да болашақты өзіңмен құрап алдым.
Өзің ше қалай, жаным, жүрсің бе батып мұңға,
Іздеген, бәлкім, өзің жеттің бе бақытыңа?
Сөзімді тағы тыңда - сезімді сезбегенмін,
Қадірлей алмағанмын өзіңді уақытында.
Нұр болып елестейсің назданғанда,
Жауап күтіп жүріп жазғандарыма.
Жүздесерміз сағынып амал бар ма,
Кездесерміз аэропорт, вокзалдарда.