Бақытжамал

Жоқ күндерім бар күндермен өтеліп

Жоқ күндерім бар күндермен өтеліп
Баршылыққа, таршылыққа ет өліп

Күйігім мен қуанышым қолдасып
Келе жатыр мені иыққа көтеріп

Екі дүние, екі мінез әр алуан
Екеуі де орын тапқан санамнан

Бақыт деген осы ма әлде, кім білсін
Қайғы менен қуаныштан жаралған

(Мен еріксіз екеуінен қаймығам)
Қуанамын, қуанам да қайғырам

Күйініш те маған керек сияқты
Күйінішсіз шаттығымнан айырылам

Жоқ күндерім бар күндермен байыпты
Бар күндерім жоқ күндерге айыпты

Мәңгі-бақи шаттықта өту мүмкін бе
Адаммын ғой, қайғыру да лайықты

Аң емеспін, адаммын ғой, санам бар
Шаттығымды бөлісіңдер, жарандар

Көкте күнім тұрған сәтте нұр шашып
Жай орнатқан бұлтыма да қарандар

Заулап өткен заман-ай құр аттайын
Сырғанаған күндер-ай сынаптайын

Өксі, көңіл, өткізген сәттеріңе
Өксі, көңіл, мен сені жұбатпайын

Белгісіз, қыр аса ма, сай бара ма
Асығады осы өмір қайда ғана

Көшін тартып барады шіркін жастық
Оянғасын қарасам айналама

Қалмасам деп сол көштен далбасалап
Жалын тартып асаудың жармасам-ақ

Адуын ат ауыздық салдыртпайды
Қараң қалған мені бір жанға санап

Әттең-ай, кұлағыңнан басып тұрып
Басып тұрып арқаңды қасып тұрып

Жастық көшін жалтартпай қуар едім
Шалқыта көбігінді шашып тұрып

Өксі, көңіл, мен сені жұбатпайын
Өкси берші жалғыз тал бұлақтайын

Күзден қалған күрең бір жапырақтай
Жармасып ап жағанда шуақтайын