ARO

Қимастық жыры

Қою қоңыр күз
Сені маған сағым қылды
Бұғанам босап
Сенсіз менің сағым сынды

Оралма маған
Оралуға кешіктік біздер
Сен де және де мен де
Жанымды тербе

Жалғыздықтың ащы әуені
Мінімді көрме
Өзіңдікін ашшы әуелі
Менің ішімде

Қуыс жатыр толтырылмайтын
Тоналған өзге жанмен

Біз қуған арман
Орындалмай қаза болған күн
Ол мені жалғыз
Бақытымнан айырған түн

Ол сені ақ отауға ап барады
Абыройыңды ақтарады
Бір өкінбей от жанары
Жақындауға оқталады

Сонда сенің маған деген
Ақ сезімің жоқ болады ма
Сен одан өтінесің өкіресің
Серуеніңе өкінесің

Ала боздап таң атқанда
Әйел болып жетілесің
Мендік жүрек не тілесін
Өзіңді өзің өлтіресің бе
Әлде оны кешіресің бе?

Талай қоңыр күз
Мені есептен жаңылдырды
Нәзік сезімсіз
Қошсыз көңіл, жаным мұңлы

Ақырында іздеп
Таптым кеткен ауылыңды
Жақтым қайта үмітімді үзген
Үміт жәй көру

Хәл жағдай білу жайды ұғу
Шалға шәй құю
Ұғып қоярдан қаймығу
Бір бала көрсем

Менен бе екен деп ой құру
Дәл солай болса егер
Қан жұтып, қайғыру

Біз қуған арман
Орындалмас қаза болды күн
Шал мені жалғыз
Бақытымнан айырған түн

Ол сені ақ отауға ап барады
Абыройыңды ақтарады
Бір өкінбей от жанары
Жақындауға оқталады

Сонда сенің маған деген
Ақ сезімің жоқ болады ма
Сен одан өтінесің өкіресің
Серуеніңе өкінесің

Ала боздап таң атқанда
Әйел болып жетілесің
Мендік жүрек не тілесін
Өзіңді өзің өлтіресің бе
Әлде оны кешіресің бе?