Руслан Сатай

Ботадай

Қыдырып көшеге шыққан таранып,
Мен үшін сенсің жаңа жаңалық.
Қарадым көздеріңе қадалып,
Үйге қайтпай.

Өзіңмен қаламын күнде кезігіп,
Бақытты ішімнен жүрмін сезініп.
Сыртыңнан ойлап жүремін езіліп,
Саған айтпай.

Көзің сенің мөлдіреп тұр ботадай,
Қалып қойды көңілімде о таубай.
Еш бір жерден естімедім ешқашан,
Күлкің сенің сегізінші нотадай.

Көзіңде моншақ тұрды төгіліп,
Басқалардан бөлек болып көрініп.
Бұл тағдыр болмаса егер кезігіп,
Қаларма едің?

От болып жанып тұрған жанарың,
Күн сайын ғашық болып барамын.
Бол десем менің жақын адамым,
Болар ма едің?