Yol Boyunca, Arman 322

Z Kuşağı

Kapat ışıklarını bana göre değil hiç
Evrenin içi bomboş bu nasıl bir iş
Doğ yaşa ve de öl kilidi kapalı yön
Bak etrafına var mı bir yön

Beni bana bırakın elimi kana buladım
Sonuma yaklaşıyorum ama daha bir adım var
Adımı tarihe yazacaklar yürüyecek adımlarım var
Firar firar gözlerim hep firar

Beynimi kemiriyor hep intiharlar var
Kafamın içinde yıldızlı gecede
Yerin ta dibinde
Buraya kadar buraya kadar

Nefesim kesiliyor hep buraya kadar
Sonumuz en dibine batarım küllerime
Affet tanrım beni bu gece

Neden diye sordum kendime bu aralar
Bambaşka bir hayat buldum içimde
Düşünmüyor değilim geçmişi
‘’Bu bana da yapılmaz’’ dedim ben de sonunda

Karanlığın tam içindeyim
Ellerim kollarım bağlı
Suskun gözlerim haklı
Nefesim kesik hisler abartı

Yarına kaldı
Mecazen esasen kalmadı ki çarem
Olmadı bir gayem dönmedi ki evren
Ufuklarda yaşarım halen

Yok hevesim kalmadı zaten
Yukarıya hep daha yukarıya ben
Düşerim ama kalkarım ki zaten
Bazen yok her zaman aslen

Daha yukarıya çıkarım dipten
İnan buna inan ki olsun
Tüm hayatın bir anlam bulsun
Ufuklarda yaşa hiç takma boşa
Döndür evreni başa

Neden diye sordum kendime bu aralar
Bambaşka bir hayat buldum içimde
Düşünmüyor değilim geçmişi
‘’Bu bana da yapılmaz’’ dedim ben de sonunda